Noc Kupały

 Jeżeli chcecie poczuć dziś magię, to może skusicie się na lekturę?
"Gniewa" Katarzyny Bereniki Miszczuk od Przesilenia Letniego się zaczyna. W cyklu jest też starsza książka, której tytuł to właśnie "Noc Kupały". W pierwszej części cyklu @uniwersumpowiernika "Powiernik" Franciszka M. Piątkowskiego, również znajdziecie kupalnockę (jeśli dobrze pamiętam, jest tam cały rok obrzędowy). Autor jest rodzimowiercą, a przede wszystkim Żercą, książka więc może być też źródłem wiedzy.
Na Wolnelektury.pl możecie  również za darmo przeczytać "Pieśń świętojańską o Sobótce" lub "Kwiat paproci" Józefa Ignacego Kraszewskiego.
*
Warto zauważyć, że nazwy Noc Kupały i Noc Świętojańska, choć często stosowane zamiennie, nie oznaczają tego samego święta. Drugi z terminów odnosi się do wigilii św. Jana, czyli chrześcijańskiego święta, które miało "zasłonić" pogański obyczaj.
Wiecie, Jan Chrzciciel i puszczanie wianków po wodzie. Święto płodności, miłości i zabawy. Skakanie przez rytualny ogień, który miał odpędzać zło i choroby. Zapewniał również płodność. Bo podczas tego święta, ważnym elementem był zwyczaj, o którym pamiętamy do dziś. Gdybym brała udział w obrzędach, to wcale nie miałabym wianka na głowie. Jestem przecież mężatką. Wianki zarezerwowane były dla panien, które puszczały je po wodzie z wpiętą w nie świecą. Chłopcy wyławiali te ozdobione wstążkami i ziołami zaplecione kwiaty, niejako "losując" sobie żonę.
Teraz młodzi ludzie bawią się w ten sposób na różnego rodzaju festynach, które nie mają wielkiego związku z tą tradyjcją. Spełniają jednak inną funkcję. Powodują, że te zwyczaje nie zostaną zapomniane.

A Wy jak będziecie dziś świętować? 🙂

#nockupały #słowianie #krajka #wianek #kupalnocka #palinocka #sobótka #słowiańskieświęto #slavic